denizotobüsünü fenerliler doldurmuş sonraki denizotobüsüne kalmışım ve o kadar çok insan var ki bir konser havasında iskeleye doluşmuşuz. bir daha asla denizotobüsüne kapısı açıldığı anda binme şansım olmayacak diyorum ne güzel. ya da papa yüzünden yeşilyurtta mahsur kalmışım evime yürümeye bile izin yok. sakince trene yürüyorum bütün kalabalıkla aynı duyguları paylaşarak, papaya uyuz olarak. o kadar insanın benzer düşüncelerinin havada uçuşmasını ve o grubun bir parçası olmayı seviyorum. ya erdim ya da çok patetik durumdayım.

havaların erken kararması bütün dengemi altüst etti. eve gidip viski kola eşliğinde famous blue raincoat ya da gloomy sunday repeat'e alıp oturmak istiyorum. acilen dışarı çıkıp sosyalleşmem gerek.