haftaiçi öğlen saatlerinde her cnbceyi açtığımda bi hata edip de iktisata girmediğim için şükrediyorum. tamam elektronik de kötü bi seçim belki ama şu an iktisattan mezun olmuş olsaydım bundan çok daha mutsuz olucaama eminim.

tabi ki hergün filan yazma gibi bi ihtimal yoktu ortada inandınız mı yoksa? çok garip bi moddayım bu ara sürekli ağlama eşiğinde duruyorum. hayatımın en çok değişeceği bir dönemin öncesindeyken çok garip hissediyorum kendimi. ayrıca sosyal fobik bir insan olarak şimdiden orada annemin fransız arkadaşlarıyla görüşme onların yazlığına gitme gibi faaliyetleri gözümde büyütmeye başladım. galiba gerçekten (annemin dediği gibi) ilaç tedavisine filan ihtiyacım var. sosyal fobinin ilaçla tedavi edilebilmesi de ilginç doğruysa.