bugun iki film izledim yine ustuste. ronda nocturna ilki, kotu bi filmdi ama komik olan basroldeki adamin gael garcia bernal olduguna kalpten inanmam ve onun kesfedildigi film olup 90larda cekildigini dusunmemdi. hatta kesfedildikten sonra kaslarini cok dogal almislar diye tebrik bile ettim icimden. oysa adam o diilmis ve film de gayet 2005 yapimiymis. ikinci filmim the saddest music of the world idi. isabella rossellini cok garip bi kadin insan olduguna inanasim gelmiyor. bu arada ilk filme tamamen tesadufen girdim. iki film ayni zamanda basliyormus ben de kadina film adi soylemeyince ronda nocturna bileti verdi. ben de bunu bir isaret olarak algilayip izlemeye karar verdim. her zaman hayirlisi neyse o olmuyomus. pisman miyim? asla.

yaklasik bir aydir oturuyorum literally duruyorum hic bir anlamim yok burda buna ragmen hareket edemiyorum. gta'da ucus okulunda takildim boylece tek eglencem de elimden alinmis oldu, bu kadar edilgen degil aslinda beceriksizligimle tek eglencemi elimden kacirdim da diyebiliriz. ben de oyunu sims'e cevirdim degisik sevgililer yaptim onlarla iliskimi gelistirmeye bakiyorum ama nereye kadar. bundan sonraki hayatimda yasayabilmek icin calismam gerektigi fikrine alismak cok zor. bir kere baslasam zor olmayacak biliyorum ama bu belirsizlik beni olduruyor. belki de kendimi kandiriyorum zor olacak tabii ki bu sehre tikildigim gibi simdi, bir ofise tikilarak gecirecegim gunlerimi. artik donmem gerek.